boshe gdzie te czasy keidy czlowiek czytal co chcial. Teraz czytam to co musze (Project Management Body of Knowledge, PMP - How to pass on your first try itd.).
Ale mam superowy zbiór opowiadań zaczynających się jak wojenne, a konczących fantasy.
Tu frgament jednego:
* * *
– Otrzymaliśmy drugą szansę – oznajmił kapitan, patrząc na Reinhardta.
Czyli urodzimy się po raz drugi?! W Kanadzie?! – przemknęło tamtemu przez głowę, ale milczał cierpliwie. Wobec Kapitänleutnanta zur See Waltera Rittera żadne żarciki nie wchodziły w ogóle w rachubę.
– Dobrze pan wie, jakie to szczęście. Otrzymaliśmy doskonały okręt, prosto ze stoczni, i zamiast rozbić konwój zawiedliśmy.
Rozbić konwój jednym okrętem, ty patentowany koźle?! – ryczał w myślach Reinhardt. Prawie że eksperymentalnym i skomplikowanym jak cholera? Na którym połowa tych cudownych patentów w ogóle nie chce działać?! Z bandą dzieciaków, która jeszcze niczego się nie nauczyła? Po tygodniowym rejsie szkolnym wzdłuż Norwegii? Z psującą się instalacją? Czterema uszkodzonymi torpedami? Z przeciekającym balastem?! Tamci mieli ASDIC, który wykrywał ich, jak chciał, ­mieli te straszne nowe wyrzutnie, które kładły cały dywan bomb głębinowych jedną serią, mieli nawet oryginalną Enigmę, mieli te przeklęte elektronowe maszyny liczące, które łamały każdy szyfr. Mieli dziesiątki niszczycieli, niebo pełne samolotów, a my nie mieliśmy nawet dosyć paliwa, ty bałwanie! Zatopili dziesięciu w tym tygodniu, świński psie! Dziesięciu tylko w rejonie Lofotów!
– Tak. Zawiedliśmy. Wiem, co pan powie: jeden frachtowiec. Ale co to jest jeden frachtowiec, jeżeli przepuściliśmy ich dziesiątki? Naród odjął sobie od ust żywność. Spaliliśmy paliwo, o którym nasi towarzysze w czołgach marzą po nocach. I w zamian co dajemy Führerowi? Jeden maleńki frachtowiec!
„Marysia mała pierdolca miała” – zaśpiewało w głowie Pierwszego. – „Pierdolca jasnego jak śnieg...”
– Dlatego jestem szczęśliwy z naszych nowych rozkazów. Wyznaczono nam spotkanie na pełnym morzu ze statkiem zaopatrzeniowym „Oxfolt”.
„Gdziekolwiek biegła Marysia mała...”
– Tam otrzymamy zaopatrzenie, paliwo, nawet części do naprawienia tych wydumanych, mazgajskich uszkodzeń oraz dalsze rozkazy. Wracamy do akcji!
„Pierdolec rozsadzał jej łeb”. (Oklaski)
– Czy zna pan dokładną pozycję, panie Oberleutnant?
– Ze zliczenia, panie kapitanie.
– Co to znaczy?
Nie wiesz, co to jest zliczona pozycja, pruski, kapustożerny bawole?
– Ostatni namiar braliśmy w nocy poprzedzającej atak. Potem płynęliśmy w zanurzeniu, częściowo klucząc pod bombami, potem po wynurzeniu znaleźliśmy się we mgle, również dzisiaj ze względu na brak widoczności słońca nie można było potwierdzić namiarów. Znamy pozycję z analizy kursowej i...
– Może pan wyznaczyć kurs do podanej pozycji? Tutaj?
Reinhardt spojrzał na kartkę.
– Oczywiście.
– Więc proszę to zrobić. Musimy zdążyć na jutro na czwartą rano. Da pan radę?
– Sądzę, że tak. Mogę potwierdzić to po konsultacji z pierwszym mechanikiem.
– Proszę go przysłać.
– Herr Kaleu... Proszę o pozwolenie przekazania krótkiego komunikatu załodze.
– Wie pan, że jestem temu przeciwny. Żołnierz ma stulić pysk i służyć, a nie politykować. Zaraz się zaczną dyskusje.
– Jednak serdecznie doradzam. Wiem z doświadczenia, że ludzie lepiej pracują, kiedy wiedzą, o co chodzi. Spodziewali się powrotu do portu. Powinni się zmobilizować.
– Dobrze, skoro się pan upiera. Ale krótko i rzeczowo. I żadnych dyskusji.
* * *
a tu link do rozdzialu:
http://www.fahrenheit.net.pl/archiwum/f48/37.htmlAch - jest tam jeszcze opowiadanie nie dla Władka - "Biurko z kaukaskiego orzecha", albo jakoś podobnie.
Indeks 
Temat: No Message 
19/10/2007, 15:59
.
